Mae Emerson Whitney yn ysgrifennu, “Mewn gwirionedd, ni allaf egluro fy hun heb wneud annibendod.” Yr hyn sy’n dilyn yw’r annibendod hwnnw – yn drydanol, prydferth a herfeiddiol.

Yng nghanol Heaven, mae Whitney yn ceisio deall eu perthynas â’u mam a mamgu, y ffenestri cyntaf hynny i fenywdod a’i holl ganlyniadau. Mae Whitney yn adolrhain person ifanc crwydrol mewn rhyddiaith graff, seicedelic – drwy’r amser yn cynnwys gwaith meddylwyr fel Judith Butler, Donna Haraway, C. Riley Snorton – i ymgysylltu â hunaniaeth draws a’r natur byw a newidiol o hunanoldeb.

Yn archwiliad eang o’r hyn sy’n ein gwneud ni, mae Heaven yn ystyried pa rôl mae ein plentyndod yn chwarae yn pwy ydym ni. A allwn ni ddianc rhag y drafodaeth am achosiaeth? Ai stori ni yn unig yw stori ein corff? Gyda grym emosiynol rhyfeddol, mae Whitney yn mynd rhwng theori a chof er mwyn archwilio’r cwestiynau herfeiddiol hyn ac ysgrifennu’r llyfr bythgofiadwy hwn.